böyle bir tık daha depresif hissettiğimde elim buraya kayıyor. okuma listesinde okunacak üç beş yazının dibini sıyırıyorum, blog okurken bugünkü sıkıntılarımı gerçekten bir anlığına unutuyor, kendimi böyle 2013 yılında falan hissediyorum... kendimi o zamanlarda hissetmeyi ise çok seviyorum. o dönem de başka sorunlar vardı ama yine de onlara karşı hep bir özlem var içimde.. yine de kendimi daha iyi hissediyormuşum herhalde, ya da bugünden bakınca bana öyle geliyor, bilemiyorum. kendime sanırım daha çok güvenim vardı ve daha çok arkadaşım vardı, birlikte olmaktan hoşlandığım daha çok insan vardı ve tabii yanlarında kendimi daha iyi hissettiğim de daha çok kişi vardı. ha tabi bir de kendimi ifade etmeyi daha çok sevdiğim hatta bunun için varmışız gibi yaşadığım, çok konuştuğum, çok insanla konuştuğum ve doğrusunun da bu olduğunu düşündüğüm bir dönemdi. her fikrimin değerli olduğunu düşünüyordum, bu sebeple sanırım fikir beyan etmekten hiç çekinmiyordum. sonra sonra bu çok azaldı, şimdi ise çok kısıtlı bir çevre dışında pek konuştuğum söylenemez. bunda kendime güvenin yavaş yavaş çekilmesi ve eski çevremin büyük çoğunluğunun artık yanımda olmayışının etkisi büyük galiba. biraz da insanın kendine duyduğu sevgi azaldıkça çevrenin de ona karşı sevgisi azalıyor olabilir. sanırım sorunlardan biri de bu. yüzeysel bakıldığında makul bir çerçevede yaşıyorum, bunun bilincindeyim ve ben de genel olarak kendime yüzeysel bakmayı tercih ediyorum ancak bazen insanın kazıyası geliyor, ben de şimdi biraz kazıdım ve elimde birçok farklı sebebe dayalı birçok sorun kaldı.