saat 23.32, çok yorgun ve uykuluyum fakat uyumamak için direniyorum. çalışan insanlar, işten eve gelince ne kadar yorgun olurlarsa olsunlar, uykuları geldiklerinde uyumayıp kendilerine zaman ayırmaya çalışıyorlarmış günümüzde. bunun doğrudan karşılığı olan bir terim de varmış hatta ama neydi hatırlayamadım. aksini yaptığımızda hayatımız sadece işe gitmek ve uyumak döngüsüne evriliyor, bu da çok değersiz hissettiriyor. ben de böyle hissediyorum fakat uyumadığımda da çok hayırlı işlerle meşgul olduğumu söyleyemem. bugün akşam, zamanımı neredeyse tamamen boşa harcadım. öyle boş boş yattım aslında, uyusam daha mantıklı olurdu. yaptığım tek faydalı iş elimdeki kitabı bitirmek oldu. esasında akşamları yapmak istediğim çok şey oluyor: ders çalışmak, dizi izlemek, resim falan yapmak hatta. ama bir-iki bölüm dizi izlersem kendimi bayağı iş başarmış sayıyorum, çünkü tembellik. halbuki zaman çok kıymetli, ben biraz ders çalıştım, kitap okudum diye değeri artmayacak elbette ama belki kendimi biraz daha düzgün yaşıyormuşum gibi hissederim. bu ara varoluşsal krizlerimin doruğundayım zaten. bir de böyle boş boş durunca iyice canım sıkılıyor. işin kötü yanı hiçbir şey yapacak halim de yok. başa döndük, çok yorgun ve uykuluyum gerçekten. ama şimdi gidip yatacağım.